565.

Znowu odezwał się u mnie brak weny do pisania. Pojawia się ona głównie w stanach silnych emocji. Kłębiące się w głowie myśli to idealny napęd słowotoku. Tak nawiasem mówiąc dużą przyjemność sprawia mi dzielenie się z Wami tymi moimi małymi refleksjami. O wiele lżej na duszy się robi. Cieszę się też, gdy Wy udzielacie się w temacie. Każdy komentarz jest dla mnie ważny, bo zostawiacie mi cząstkę siebie. Niesamowicie cenię kontakt z ludźmi. Zwykła rozmowa daje mi wiele siły. Znacznie lepiej radzę sobie, gdy mam obok drugą osobę. Chwile samotności bywają nie do zniesienia. Może to małe uzależnienie, uzależnienie od więzi z ludźmi, ale co poradzić, gdy moja natura właśnie tego potrzebuje.